قصر از فرعون ، فراعنه چهار دهه اخير !

اين جوان خيلى مؤدب ، با چينل يوتيوب كه بدسترس دارد همراه با همايون افغان به نواحى مختلف كابل سفر و هموطنان ما را در زير سيطره تحريك طالبان و از فضاى اجتماعى آگاهى ميدهند ، كه اين قلم و نگارنده اين سطور عملكرد اين جوانان را تقدير و تحسين ميدارد.

ما با مصحف شريف قصه ها و داستان هاى از فراعنه مصر ، نمرود و قارون و بيرون از قرآن در سطور و حاشيه از تاريخ قصه ها و چكامه هاى اربابى عده يى از سلاطين ، زور مندان و ارباب هاى مجازى را شنيده و هميشه تكرار شده است كه قصر ها ، باغ ها و كنيزان بخاطر عياشى و شهوت رانى به دور آنها حلقه زده بودند.

اين جوان از جنرال دوستم كه مانند ده ها جنگ سالار ديگر قاتل هزاران انسان بى گناه هستند ، به احترام و عزت نام گرفته ؛ ولى نگارنده وقتى جنايت جنرال دوستم به ديدگاه من آنتن ميدهد نمى توانم با ايشان " صاحب " و با پيشوند ها و پسوند هاى از اكرام و احترام از ايشان نام ببرم.

به هر صورت ميخواهم روى اصل مطلب و عنوان بحث داشته باشم كه آن " كن فيكون " است ؛ در اين اصطلاح قرآنى فلسفه و عبرت هاى از دوره هاى تاريخى نهفته است كه فقط و فقط خداى متعال در يك حالت بوده ، جوانى ، عمر ، صحت ، منصب ، مقام ، ثروت ، سرمايه و ديگر پديده هاى زندگى در انسان ها گراف نزولى و صعودى خودش را با كيفيت و كميت بالا و پايان آن سپرى دارد.

در ٢٠ سال اخير جامعه غربى و در رأس آمرين جبار ، مستكبر و متكبر امريكا با استخبارات جهان به بهانه همكارى و مساعدت با ملت شريف و متأثر از جنگ و ويران افغانستان و مقابله با خطر تروريزم و جنگ عليه دهشت افگنى سرمايه گزارى كردند ؛ ولى جوانب مثبت و منفى آن با اقشار مختلف جامعه و جغرافياى كشور ما تاثيرات متفاوت خودش را داشت.

حال سوال و پرسش اين است كه گاهى هم ، جنرال دوستم ها ، وكلاى پارلمان ، وزراء ، والى ها ، قومندان ها و هم قطاران مارشال چنين خواب ، خيال و ديدگاه را با خود داشتند كه روزى اين همه قصر هاى مجلل و فرعون گونه كه در دنياى مجازى براى خود و خانواده هاى خود از خون ملت و رعيت قصر هاى مجلل اعمار و ايجاد كرده بودند ، روزى آنها را با همه طمطراق ها به فرار از كشور مجبور خواهند كرد؟

بدون شك كه اين نوع قصر ها و باغ ها از معاش ماهوار ، حق الزحمه و مكافات سالانه و ماهانه دولتى وزير ، وكيل ، مارشال و جنرال بعيد به نظر ميرسد و از آبله كف دست اعمار نشده و اين از حاتم بخشى هاى ناتو و قواى اشغالگر بوده كه يك طرف بخاطر آزادى و پايان اشغال مبارزه داشتند ؛ تا اينكه با ام القنابل " مادر بمب ها "  ، B - 52 ، درون و يا همان طياره هاى بى سر نشين و صد ها نوع از مواد كيمياوى دست و پنجه نرم داشتند ، از خانه و كاشانه خود بى سر پناه و مهاجر بودند.

عده يى در پشت ميله هاى زندان بگرام تا گوانتانامو راهى شدند و با انواع از شكنجه ها شب ها و سال هاى متمادى را سپرى كردند.

جناح ديگر با قصر هاى مجلل و متفاوت ، باغ هاى مجلل و معاش هاى دالرى و قرار دادى ها زندگى از عيش و عشرت داشتند.

در شهر ها و بازار ها جان هموطنان ما را انفجار و انتحار و در دهكده ها جان هاى هموطنان ما را بمب ها و بمباردمان ها گرفت ، خوبترين جوانان ، كودكان ، نخبگان و بزرگ سالان ما به يك نحوى تلف شدند.

حال ديديم كه بعد سپرى شدن دو دهه اين همه ماجرا ها ، با پستى ها و بلندى ها اشغالگران كشور ما را ترك كردند و حتى آنهائيكه با آنها همكارى و از اشغال حمايت داشتند به اين حرف اقرار و شهادت ميدهند كه نبايد با قواى خارجى اتكا و از آنها حمايت كرد.

حال بكار است كه نظام آينده اين قصر ها و باغ ها كه از پول و در آمد شخصى نبوده و با نحوى از سرمايه ملت و رعيت اعمار شده است ، دو باره به بيت المال و ملت تعلق بگيرد و از آن در بخش هاى عام المنفعه كار گرفته شود و آنچه كه در اخير ميخواهم اضافه بكنم كه مقاومت و مبارزه در مقابل اشغالگران درست است كه بنام تحريك طالبان ثبت و حك زده شده است ؛ ولى در آن همه اقوام و جغرافياى كشور بنحوى سهم داشتند كه امروز مشاهده داريم كه قصر جنرال دوستم توسط هم تباران مجاهد او حفاظت و نگهدارى ميشود.