ما چرا با جنگ مخالفت داريم!

وقتى ما افغان ها مقيم بخارج و فرسنگ ها بدور از تعفن باروت و صداى مخرب بم و راكت و به خواب آرام استراحت هستيم ، چرا بخاطر صلح صداى خود را با طنين و نغمه هم پذيرى بلند داريم.

از اينكه در بيشتر از چهار دهه جنگ ، ما افغان ها از جنگ و عوارض جانبى جنگ متضرر شديم.

اين جنگ در هيچ يك حالت برنده نداشته و ما افغان ها در مجموع از مصيبت هاى بر آورده جنگ متضرر شديم.

دهكده هاى ما ويران ، نسل هاى ما يكى بعد از ديگرى محروم از سواد ، از خدمات عادى و سطحى شهروندى مردم ما در شهر ها و بخصوص دهكده ها محروم هستند. 

ما مزاياى صلح و هم پذيرى را در كشور هاى كثير الملتى و حضور انسان هاى متنوع لمس و حس كرديم كه صداى هاى خود را عاجزانه براى طالبان و طرف ارگ بلند داريم كه اى اهل خرد و نا خرد كشور صلح بكنيد!

در چهل سال اخير وقتى توجه كنيم كه بيشترين تلفات را ما داديم ، حال ما نمى گوئيم كه كيها ملامت و كيها سلامت هستند ، چون طرف هاى درگير در جنگ ملامت و سلامت ندارند.

ايكاش كه در اين جنگ آنهائيكه اشغال را بهانه و آنهائيكه پنجابى و پاكستانى را ملامت دارند؛ طفل و كودك ، زن و مرد ، كهن سال و جوان سال خارجى كشته ، معيوب ، يتيم ، مهاجر و بى خانه ميشدند ؛ ولى از زواياى متفاوت كه ترصد، نگاه و تحقيق ميكنيد ، آن فقط طفل و كودك افغانستان ، زن و مرد همين جغرافياى متاثر از جنگ ، كهن سال و جوان همين سرزمين ، يتيم ، معيوب ، بيوه ، بى خانه ، بى سرپرست و  مهاجر ميشوند!

پس بيائيد قرآن كريم و ٦ كتاب حديث را نزد شما پيش مى كنيم ، روى خدا را ديده اگر خواهر ، مادر ، برادر ، فرزند ، اهل ، عيال داريد ، جنگ و افغان كشى ، برادر كشى ، انتحارى و بمباردمان را توقف بدهيد !

باور كنيد ما جنگ را تجربه كرديم ، از جنگ خاطرات تلخ داريم ، از جنگ به مهاجرت ها مجبور شديم !