ای برادر: برادرت را نکش ، بازویت را قطع مساز، خواهرت را بیوه نکن

های برادر :

برادرت را نکش ، بازویت را قطع مساز، خواهرت را بیوه نکن ، مادرت را آواره مساز و اطفال این سرزمین بی پدرنکن!!!

متاسفانه امروز افغانستان به حمام خون فرزندان محروم ترین انسان های دردمند و بی پناه تبدیل شده است .

خون جوانان تا زانو می رسد، همه جاخون فوران می کند،  در جوی ها این سرزمین  عوض آب خون جاری است، همه جا با خون ملون شده است ، مسجد ، دانشگاه، تالارهای عروسی ، شفاخانه ها، شهر ، قریه، میدان های ورزشی ، حتی مجالس عزاداری ها و... همه چیز رنگ خون را به خود گرفته است.

در هر قریه و قصبات فرزندان این سرزمین را می کشند ، تعدادی را به نام سرباز و تعدادی را بنام طالب قریه ها را بمباران می کنند ده ها تن زن و طفل و پیر مرد را با خاک و خون یکسان می سازند...

  در این سرزمین وجدان زنده ای وجود ندارد ، گوش ها صدای چغ. فریاد ، شیون و ماتم مادران ، خواهران  را داغدار و نشسته در سوگ عزیزان شان را نمی شنود، و چشم ها حق را نمی بیند، مردم در چنین شرایط کرونایی آواره شدند و همه هست و بود خود را دست داده اند و در گرمای بالاتر از 45 درجه حرارت بدون سرپناه در زیر آوار ها و دیوار ها هر لحظه منتظر دست هستند که به کمک آنها می شتابد ، صدای اطفال مریض و زنان سالخورده قلب های را به درد می آورد و هر جگری را خون  و از هر چشم اشک را جاری می سازد .

مردم سوال می کنند، آیا ما رهبر و زعیم  واقعی نداریم  تا به زخم هایمان مرهم بگذارد ، به عنوان پدر همه ای فرزندانش را در یک محور جمع کند، صدا صادقانه بلند کتد، جنگ تجاوز و اشغال بس است .

ای کاش در جمع این کشته شدگان فرزندان آنهای که سرمایه های ملیارد دالری ، کاخ های مجلل و زندگی روياي در داخل و خارج کشور طی دو دهه اخیر برای خود ساخته اند می بود تا از غم ، درد و رنج مادران و پدران داغدار آگاه می شدند.

فرزندان آنها در اروپا و آمریکا در ناز نعمت به سر می برند، قربانی این همه بازی های استخباراتی و جنگ های نیابتی فرزندان کسانی می شود که به مرگ هزاران تن از آنها آب از آب تکان نمی خورد.

رهبرا نما های خایین و مزدور این سرزمین به عناوین مختلف مردم را فریب می دهند و از خون‌ مظلوم ترین مردم تغذیه می شوند، غرق در ثروت،  شهوت و قدرت اند، مع الاسف که اقتدار خویش را در ادامه جنگ می بینند،  بناء اگر چنین نمی بود وجدان زنده وجود می داشت و رهبری سلیم  به واقع کلمه می داشتیم قطعا چنین وضعیت دردناک ادامه پیدا نمی کرد.